یكى از ابعاد نهضت عاشورا، افتخارآفرینى و عظمت و بزرگى آن است. امام حسین(علیه السلام) و یارانش به ظاهر از سوى سپاهیان یزید مورد بى احترامى و تمسخر قرار گرفتند، در ملأعام به آنان اهانت شد، فحش و ناسزا شنیدند، به دست انسان هاى پستى چون شمر و حرمله و عمرو بن حجاج، مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. زنان و فرزندان ایشان در نهایت غربت و تنهایى و با وضع دلخراشى به اسارت رفتند. به طورى كه وقتى سیدالشهد(علیه السلام) و یارانش براى اقامه نماز مهیا شدند، سپاه كوفه به آن ها گفتند: "نماز شما قبول نیست.";1 یعنى شما كافر شده اید. ولى از فرداى روز عاشورا روز به روز بر عزّت و عظمت سیدالشهدا و یارانش افزوده شد، به طورى كه اكنون نزدیك به 1400 سال، حسین بن على(علیه السلام)و یارانش الگوى احرار و آزادگان عالم، اعم از مسلمان و غیرمسلمان، گردیده اند.

زمانى كه حسین بن على(علیه السلام)، عَلم مبارزه با بنى امیه را برافراشت، عالمان و فقهاى فراوانى در جهان اسلام حضور داشتند. براساس نقل یعقوبى، افراد ذیل از فقهاى معروف عصر امامت اباعبداللّه(علیه السلام)بوده اند: «عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمربن خطّاب، مسوربن مخرَمة زهرى، سائب بن یزید، عبدالرحمن بن حاطب، أبوبكر بن عبدالرحمن بن حارث، سعید بن مسیّب، عروة بن زبیر، عطاءبن یسار، قاسم بن محمدبن ابى بكر، عبیدة بن قیس سلمانى، ربیع بن خثیم ثورى، زرّبن حُبیش، حارث بن قیس جعفىّ، عمرو بن عتبة بن فرقد، أحنف بن قیس، حارث بن عمیر زبیدى، سوید بن غفلة جُعفى، عمروبن میمون أودىّ، مطرّف بن عبداله شخّیر، شقیق بن سلمة، عمروبن شرحبیل، عبدالله بن یزید خطمىّ، حارث اعور همدانى، مسروق بن أجدع، علقمة بن قیس خثعمى، شریح بن حارث كندىّ و زید بن وهب همدانى.»2

 
نقش یاران وفادار
اساسا در تاریخ نهضتهاى الهى هیچ نهضتى بدون یاران وفادار و فداکار جان نگرفته است, انبیا و پیام آوران حق با این که موید از ناحیه خداوند بودند, اما روى یاران مومن حساب مى کردند: "و کاین من نبى قاتل معه ربیون کثیر فما وهنوا لما اصابهم فى سبیل الله و ما ضعفوا و ما استکانوا والله یحب الصابرین;(1) و چه بسیار پیامبرانى که مردان الهى فراوانى به همراه آنان جنگیدند, آنها هیچ گاه در برابر آنچه در راه خدا به آنها مى رسید سست نشدند و ناتوان نگردیدند و خداوند استقامت کنندگان را دوست دارد".

پیامبر بزرگوار اسلام در دوره بعثت على رغم ناملایمات و سختیهاى فراوان و اصرار دوستان بر اعلان جنگ با دشمنان خدا, اجازه نبرد مسلحانه با دشمن را نداد چرا که جنگ نیاز به ((عده)) و ((عده)) دارد و این در مکه فراهم نبود. با هجرت حضرت به مدینه این مهم برآورده شد. دوره سخت مکه در حقیقت دوره سازندگى بود. حضرت در این دوره سربازانى فداکار پرورید; سربازانى که در جنگهاى پیامبر اکرم(ص) افتخارات فراوانى براى اسلام و مسلمین آفریدند. آن گاه که این زمینه ها فراهم شد در سال دوم هجرت اولین آیات قتال صادر شد:(2)

"اذن للذین یقاتلون بانهم ظلموا و ان الله على نصرهم لقدیر; به آنان که جنگ بر آنها تحمیل شده اجازه جهاد داده شد چرا که آنها مورد ستم قرار گرفته اند و البته خداوند بر یارى آنها قادر است".
امام على(ع) هم سکوت و هم پذیرش حکومت را مستند به یاران مى کند; آن بزرگوار مى فرماید: سکوت کردم چرا که یاران وفادار نداشتم, حکومت را پذیرفتم چون تعداد زیادى درخواست آن را داشتند در خطبه 26 نهج البلاغه مى فرماید:
..."فنظرت فاذا لیس لى معین الا اهل بیتى فضننت بهم عن الموت واغضیت على القذى و شربت على الشجى و صبرت على اخذ الکظم و على امر من طعم العلقم; پس نگاه کردم دیدم براى گرفتن حق خود یاورى ندارم جز خاندانم به مرگ آنها راضى نشدم چشمهاى پر از خاشاک را فرو بستم و با گلویى که گویا استخوانى در آن گیر کرده بود جرعه حوادث را نوشیدم و با این که تحمل در برابر گرفتگى راه گلو و نوشیدن جرعه اى که تلخ تر از حنظل است کار طاقت فرسایى بود شکیبایى کردم.

و در خطبه سوم نهج البلاغه مى فرماید:
"لو لا حضور الحاضر و قیام الحجه بوجود الناصر و ما اخذ الله على العلمإ الا یقاروا على کظه ظالم و لاسغب مظلوم لالقیت حبلها على غاربها...; اگر نه این بود که جمعیت بسیارى گردا گردم را گرفته و به یاریم قیام کردند و از این جهت حجت تمام شد و اگر نبود عهد و مسوولیتى که خداوند از علما و دانشمندان هر جامعه گرفته که در برابر شکمخوارى ستمگران و گرسنگى ستمدیدگان سکوت نکنند من مهار شتر خلافت را رها مى ساختم و از آن صرف نظر مى کردم..

طلوع خورشيدي ديگر
روز سوم شعبان سال چهارم هجري (سال عام الخندق)، دومين فرزند بزرگوار حضرت علي(عليه السلام) و فاطمه زهرا(عليها السلام) در خانه وحي و ولايت در شهر مدينه چشم به جهان گشود.
خبر ولادتش به پيامبر رسيد. او را طلبيد و در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت و در روز هفتم به فرمان خداوند منّان، نام «حسين» را بر او نهاد. جريان به اين صورت بود که در روزهاي آغازين ولادت، جبرئيل بر پيامبر خدا(صلي الله عليه و آله) نازل شد و گفت: «سلام خداوند بر تو باد! اي رسول خدا(صلي الله عليه و آله) ، اين نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شُبير» که به عربي «حسين» خوانده مي شود، نام بگذار. چون علي براي تو بسان هارون براي موسي است جز آنکه تو خاتم پيغمبران هستي.»
و به اين ترتيب، نام پر عظمت و زيباي «حسين» از جانب خداوند براي دومين فرزند خاندان پيامبر انتخاب شد. در روز هفتم ولادت آن حضرت، فاطمه(عليها السلام) گوسفندي براي فرزندش عقيقه کرد و سر او را تراشيد و هم وزن موي او نقره صدقه داد.

دوران زندگي امام حسين(عليه السلام)
در يک نگاه کلّي، مي توان مراحل زندگي آن حضرت را به چند دوره تقسيم کرد:
1. از سال چهارم تا دهم هجرت، به مدت شش سال و چند ماه که همراه با حيات پيامبر(صلي الله عليه و آله) و فاطمه زهرا(عليها السلام) بود.
2. از سال دهم تا سال چهلم هجرت، به مدت 30 سال همراه با حيات علي(عليه السلام) بود.
3. از سال چهلم تا پنجاهم هجرت، به مدت 10 سال که همراه با امامت امام حسن(عليه السلام) بود.
4. از سال پنجاهم تا شصتم هجرت، به مدت 10 سال که دوران آن حضرت و همراه با خلافت معاويه بود.
5. از سال شصتم تا شصت و يکم هجرت، به مدت کمتر از يکسال که همراه با خلافت يزيد بن معاويه بود.

امام حسین(ع) جلوه گاه تمام حقانیت هستی

انسان های کامل دارای مراتب بسیاری هستند. خداوند بصراحت در آیاتی از جمله 253 سوره بقره از تفضیل برخی از پیامبران بر برخی سخن به میان آورده است. در میان انسان های کامل، چهارده معصوم(ع) در اوج هستند؛ زیرا با صادر نخست و مظهر اولی الهی اتحاد یکتایی و یگانگی دارند. در میان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) برخی به دلایلی از برجستگی خاصی برخوردارند که امام حسین(ع) یکی از آنهاست.

البته همه پیامبران و اولیای الهی(ع) کف فضایل را برخوردار هستند و در میان اهل بیت(ع) نیز این صفات مورد تاکید است؛ از این رو فضایلی چون امامت، عصمت، حبیب الله، حجه الله، ولی الله، امین الله، وارث تورات، انجیل و زبور، شریک القرآن، عمودالدین، موضع سرالله و مانند آن مشترک است؛ اما هر یک دارای ویژگی و صفات اختصاصی هستند که آنان را در جایگاه دیگری قرار می دهد و توجه هستی را به خود جلب می کند. برخی از تجلیات آنان موجب می شود که وجه الله اتم و اکملی شوند که توجه هستی را متوجه خود می سازد و خلق را مدهوش انوار تجلیات می کند و واله و حیران می سازد. از جمله این مظاهر الهی که هستی را مدهوش خود ساخته امام حسین(ع) است. او در میان اهل بیت(ع) و سخنان ایشان، امام حسین(ع) جایگاه ویژه ای دارد. و همگان از فرشتگان ساحت قدس الهی گرفته تا دیگران در اندوه شهادت او فرو می روند و آسمان و زمین بر ایشان می گرید و پیامبران و اهل بیت(ع) بی استثنا بر مصیبت حسینی(ع) گریان و نالان می شوند و مجالس تعزیه و عزاداری برای ایشان برپا می دارند و این عمل را پیش از تولد و پس از آن و پس از شهادت انجام و ادامه دادند.

حال سؤال این است که حسین(ع) کیست که چنین هستی را واله و گریان و نالان خود ساخته است. بسیاری از محققان و عالمان و حقیقت جویان تلاش کرده اند تا این حقیقت را بشناسند و علت این شیدایی را دریابند.

پس همگان در جست و جوی این پروانگی، دیوانگی و مستانگی خلق و ماسوی الله هستند و می خواهند بدانند که امام حسین(ع) در میان اهل بیت(ع) از چه ویژگی برخوردار بوده که این گونه حتی پیامبر(ص) برای آن حضرت(ع) عزاداری کرد و بر مصیبت حسین(ع) گریست.

توسل پيامبر به امام حسين (ع )
هر کدام از پيام آوران خدا، که به رنج و مشکل بزرگي مي رسيد با نام و ياد حسين و خداي حسين عليه السلام بر طرف مي شد که اين مورد به چند روايت بسنده مي شود:
1 - در توبه و نيايش آدم ، خداوند نام هاي پنجگانه مقدس را به آموخت و او به زبان آورد و با نام حسين عليه السلام نيايش او مورد قبول قرار گرفت . (36)
2 - در طوفان نوح براي آرام گرفتن کشتي ، به آن حضرت وحي شد که به پنج نور مقدس توسل جويد و با نام حسين عليه السلام کشتي نوح به طور دلخواه در قرارگاه خويش قرار گرفت . (37)
3 - در دعاي زکرياي پيامبر که مي گفت : پروردگار! از جانب خود به من فرزندي ارزاني دار... (38) خداوند، نام هاي مقدس پنجگانه را به او آموخت و او با به زبان آوردن نام گرانمايه حسين عليه السلام بشارت به يحيي پيامبر بدو رسيد. (39)
4 - حضرت يونس در نجات از شکم ماهي ، خداي را فرا خواند و هنگامي که با ياد آوري نام هاي پنجگانه به نام حسين عليه السلام اين بنده برگزيده خدا رسيد، نجات يافت . (40)
5 - در جريان بر طرف شدن گزند و گرفتاري از ايوب پيامبر نيز، هنگام که به بارگاه خدا نيايش کرد و ندا رسيد که :
ارکض برجلک هذا معتسل بارد و شراب
پايت را بر زمين بکوب اين آبي است براي شست و شو و اين آبي است سرد براي آشاميدن . آنجا نيز با نام مقدس حسين عليه السلام دعايش ‍ برآورده شد.
6 - در جريان ابراهيم و اسماعيل که پيام آمد:وفديناه بذبح عظيم
او را به قرباني پرشکوهي باز خريديم .
روايت است که : اين قرباني پر شکوه حسين عليه السلام است (41) و با اين ترتيب پيام و مفهوم آيه نيز روشن است ، چرا که حسين عليه السلام برتر از اسماعيل بود.

معصومه‌ صنم‌يار

مقدمه‌

سپاس‌ بي‌ پايان‌ جهان‌ آفريني‌ را سزاست‌، كه‌ هستي‌ را پر از اسرار قرار داده‌ ومحصول‌ آن‌ را موجودي‌ اسرار آميزتر به‌ نام‌ انسان‌، ودرود فراوان‌ بر ستوده‌ ترين‌ فرزندان‌آدم‌؛ يعني‌ محمد (ص) كه‌ بشريت‌ را به‌ دنياي‌ سعادت‌ وروشنايي‌ جاودان‌ رهبري‌ فرمود، وبه‌ ويژه‌ جانشينان‌ دوازده‌ گانه‌ اش‌ كه‌ هر يك‌ به‌ نوبة‌ خود انسانيت‌ را از پرتگاه‌هاي‌خطرناك‌ نجات‌ بخشيده‌اند. بالاخص‌ فرزند برومندش‌ حسين‌ بن‌ علي‌ (ع) كه‌ مبارزه‌ باستمگران‌ را به‌ آخر رسانيد و اين‌ مقال‌، در بارة‌ شخصيت‌ ابا عبدالله الحسين‌ و ويژگي‌هاي‌آن‌ حضرت‌ مي‌باشد.

سه‌ دورة‌ مهم‌ در حيات‌ امام‌ حسين‌ (ع)

اين‌ سه‌ دوره‌ ، يكي‌ دوران‌ كودكي‌ آن‌ حضرت‌ تا وفات‌ پيامبر اكرم‌ است‌؛ دوم‌،دوران‌ جواني‌ آن‌ حضرت‌؛ يعني‌ دوران‌ بيست‌ و پنج‌ سالگي‌ آن‌ حضرت‌ تا حكومت‌ اميرالمؤمنين‌ است‌؛ و سوم‌، دوران‌ فترت‌ بيست‌ ساله‌ بعد از شهادت‌ امير المؤمنين‌ تا حادثة‌كربلا است‌.

دوران‌ كودكي‌

پيامبر اكرم‌ دختري‌ به‌ نام‌ فاطمه‌ دارد، كه‌ همه‌ مردم‌ مسلمان‌ در آن‌ روزگارمي‌دانند كه‌ پيامبر فرمود:

«اءني‌ لاغضب‌ لغضَب‌ِ فاطمه‌؛ اگر كسي‌ فاطمه‌ را خشمگين‌ كند، مرا خشمگين‌كرده‌ است‌.».

«وأرضي‌ لرضاها؛ اگر كسي‌ او را خشنود كند، مرا خشنود كرده‌ است‌».

ببينيد اين‌ دختر چقدر «عظيم‌ المنزله‌» است‌ كه‌ پيامبر اكرم‌ در مقابل‌ مردم‌ و درملا عام‌ راجع‌ به‌ او اين‌ گونه‌ حرف‌ مي‌زند، اين‌ چيز عادي‌ نيست‌.

ویژگی های اخلاقی و رفتاری امام حسین (ع) وتوصیه های ایشان

/**/

امام حسین (ع) به عنوان انسان کامل در زمینه اخلاق بهترین اسوه و الگوی ما است. مطالعه اخلاق نیک، رفتار ستوده و معاشرت های دلنشین آن حضرت با انسان های زمان خود، آموزه های عال دینی، اجتماعی و فردی را برای هر انسان آزاده ای به ارمغان می آورد.

سخاوت و احسان

امام حسین (ع): ای مردم کسی که سخاوتمند باشد او بزرگوار است و آدم بخیل پست و فرومایه قلمداد می شود. البته برترین سخاوتمند آن است که به فردی احسان کند و ببخشد که از او هیچگونه امید و انتظاری ندارد.

بدانید نیازهای مردم که به شما رجوع می کنند از نعمت های الهی است. مبادا با رنجاندن دل انان در این نعمت ها کفران نمایید که این نعمت به دیگری واگذار می شود.

روزى امام حسین علیه السلام در گوشه اى از مسجد پیامبر صلى اللّه علیه و آله نشسته بود. مردى عرب نزد او آمد و گفت : یابن رسول اللّه من باید یک دیه کامل بپردازم و توان اداى آن را ندارم . نزد خودم مى روم و از کریمترین مردم درخواست مى کنم و کسى را کریمترین مردم درخواست مى کنم و کسى را کمتر از اهلبیت رسول خدا صلى اللّه علیه و آله نمى شناسم .

امام حسین علیه السلام فرمود: اى برادر عرب من سه سوال مى کنم اگر یکى از آنها راجواب دادى یک سوم بدهى تو را مى پردازم و اگر دو مساءله را پاسخ دادى دوثلث آن را ادا مى کنم و اگر هر سه سوال را جواب دادى تمام بدهى تو را مى پردازم .

امام حسين عليه السلام : سلام كردن بر سخن گفتم مقدم است . ⁽⁶³⁾

كمك به اندازه معرفت فقير
روزى امام حسين عليه السلام در گوشه اى از مسجد پيامبر صلى اللّه عليه و آله نشسته بود. مردى عرب نزد او آمد و گفت : يابن رسول اللّه من بايد يك ديه كامل بپردازم و توان اداى آن را ندارم . نزد خودم مى روم و از كريمترين مردم درخواست مى كنم و كسى را كريمترين مردم درخواست مى كنم و كسى را كمتر از اهلبيت رسول خدا صلى اللّه عليه و آله نمى شناسم .
امام حسين عليه السلام فرمود: اى برادر عرب من سه سوال مى كنم اگر يكى از آنها راجواب دادى يك سوم بدهى تو را مى پردازم و اگر دو مساءله را پاسخ دادى دوثلث آن را ادا مى كنم و اگر هر سه سوال را جواب دادى تمام بدهى تو را مى پردازم .
مردعرب گفت : يابن رسول اللّه آيامانند شما از مانند من (كه عربى جاهل و بى سواد هستم ) سوال مى كند؟ شما كه اهل علم و شرف و بزرگى هستيد؟
امام حسين عليه السلام فرمود: بله شنيدم كه جدم رسول اللّه خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود: (المعروف بقدر المعروفة ) (به اندازه معرفت احسان شود.)
مرد عرب گفت : هر چه مى خواهيد سوال كنيد اگر دانستم جواب مى دهى و اگر ندانستم از شما مى آموزم . (و لاقوة الاباللّه ) چ
امام عليه السلام پرسيد: (اى الاعمال افضل ) (كدام اعمال بهترند؟)
جواب دادن (الايمان باللّه ) (ايمان به خدا)
حضرت پرسيد: (فما النتجاة من المهلكة ) (راه نجات از مهلكه كدام است ؟)
پسخ داد: (الثقة باللّه ) (اعتماد و توكل بر خداوند.
امام عليه السلام سوال كرد: (فمايزين الرجل ) (چه چيزى به مرد زينت مى بخشد؟)
مرد عزب جواب داد: (علم معه حلم ) (توكل توام با بردبارى )
حضزت فرمود: اگر علم وحلم نداشت چه چيزى او را زينت مى دهد؟مرد عرب : (فقر معه مروة ) (مال همراه بامروت )

علامه محدث نوري در كتاب شريف«لؤلؤ و مرجان»»چنين نقل مي نمايد:شخصي خدمت عالم كامل و جامع حضرت آيت اله محمد علي  «صاحب مقامع»(رض)رسيده و عرض كرد:

«در خواب ديدم با دندان خود گوشت بدن مبارك از حضرت سيد الشهداء(ع) را مي كنم».

بسيار ناراحت و وحشت رده از خواب بيدار شدم تا اينكه خدمت شما رسيدم ببينم تعبير اين خواب چيست؟

آقا او را نمي شناخت،سرش را پايين انداخت و مقداري در مورد اين خواب فكر كرد.سپس به او فرمود:شما روضه خواني مي كني؟

عرض كردم بله.

آقا فرمود:يا ترك كن و ديگر روضه نخوان يا از كتب معتبره روضه نقل كن.

يعني اينكه تو در خواب ديدي با دندان  گوشت بدن امام حسين(ع) را مي كني نتيجه روضه هاي دروغ  و غير معتبري است كه ميخواني و لين روضه هاي دروغ علاوه بر اينكه ثواب ندارد بلكه باعث رنجش و  ناراحتي امام حسين(ع) مي شود و گناه هم دارد. اين لطف خدا بوده كه در اين رويا اين را به تو نشان داده است.

منبع:تشنه لب داستان های بسیارجالب ازامام حسین